Buurtpony Teun hoort er ‘gewoon’ bij

— 6 september 2024 —
Jan van Benthem (74) uit Ootmarsum is een echte dierenliefhebber. Altijd al geweest. Het was daarom heel zuur dat hij, vanwege zijn gezondheid, afscheid moest nemen van zijn pony Teun. Gelukkig stak buurvrouw Kim daar resoluut een stokje voor.

Met zijn rollator stapt Jan zijn grote tuin aan de Denekamperstraat in. Het miezert, maar daar trekt hij zich bitter weinig van aan. Jan is op weg naar Teun, zijn pony, die al vele jaren in zijn tuin graast. Dikke vrienden zijn ze, dat zie je zo. Al trekt Teun wat nukkig z’n kop terug als Jan hem plagend aan z’n manen trekt. Jan klopt Teun op z’n rug en vertelt dat het dier een eigenzinnig karakter heeft. Net als hij.

Pijnlijke besluiten

Jan kreeg zijn pony toen hij 50 werd. Destijds werkte hij als timmerman in de bouw. Hij verheugde zich op zijn pensioen en had plannen genoeg. Jan wilde zijn huis schilderen, vrijwilliger bij de Heemkundevereniging worden en maaltijden voor Tafeltje Dekje bezorgen. Maar zijn leven liep compleet anders. Op zijn 59^e, een maand nadat hij met vervroegd pensioen ging, kreeg hij een herseninfarct. Na zijn ziekenhuisperiode verbleef hij nog maandenlang in revalidatiecentrum Roessingh. Er moesten pijnlijke besluiten genomen worden, vertelt zijn nicht Ria Kamphuis. “Jan was altijd een handige Harry, maar klussen zat er niet meer in. Ook moest hij zijn auto en zijn Harley Davidson wegdoen. Gelukkig kon hij wel thuis blijven wonen.” Op maandag en woensdag gaat Jan nu naar Erve Harmelink in Fleringen en met dank aan de dagelijkse zorg van Maartje Thuiszorg en de inzet van mantelzorg woont Jan nog altijd zelfstandig.

Noaberschop

Hoewel Jan en zijn pony Teun al jarenlang dikke maatjes zijn kwam er een dag dat Jan de zorg voor Teun te zwaar vond worden. Hij besloot de pony te verkopen aan veehandelaar Groeneveld. Met pijn in z’n hart, maar dat leek hem het beste. En zo kon het gebeuren dat buurvrouw Kim Dijkhuis, die Jan al 2 ½ jaar bijstaat in de zorg voor Teun, op een zaterdagmiddag door haar keukenraam keek en zag dat Teun aan een touw werd weggevoerd door de veehandelaar. Ze ging meteen naar Jan om opheldering te vragen. Jan vertelde dat Teun wegging en niet meer terug zou komen. Maar daar waren Kim én de buurt het niet mee eens. “We vonden het maar kaal zonder Teun en hebben hem weer opgehaald. Op woensdag was hij alweer terug in de wei. En daar was Jan heel blij mee!”, zegt Kim. Sindsdien zorgt zij ervoor dat Teun de buurtpony een schone waterbak en hok heeft.

Warme aandacht

Elke morgen staat Teun bij het hek. De buurtbewoners weten dat en nemen iets lekkers voor hem mee. Een appel, een suikerklontje of een stuk brood. Ook een wortel gaat er heel goed in, weten ze. “Hij krijgt warme aandacht uit de buurt”, zegt Kim. “Dat doen we uit noaberschop. Teun hoort er gewoon bij in onze buurt.”