Diëtisten zijn onmisbaar voor ouderen die in een woonzorgcentrum wonen
Vandaag – 19 september – is het de dag van de diëtist. Daarom staan we extra stil bij het belang van voeding in het woonzorgcentrum. Van voeding kun je heerlijk genieten én het geeft ritme aan de dag. Maar soms lukt dat genieten minder goed. Omdat de eetlust minder is geworden, er slikproblemen zijn of er sprake is van dementie. Als de voedingsinname minder wordt en het gewicht daalt, kunnen er problemen ontstaan zoals minder energie voor de dagelijkse bezigheden, verminderde mobiliteit, meer risico op infecties en slechte wondgenezing.
Diëtisten werken met andere zorgverleners samen aan een betere levenskwaliteit voor ouderen die in een woonzorgcentrum wonen en die in de geriatrische revalidatiezorg verblijven. Ze geven voedingsadvies bij slikproblemen, ondervoeding, decubitus, wondgenezing, diabetes, hart- en longproblemen. Ook in de palliatieve fase van het leven. Samen met de oudere, de familie en de zorg wordt zorgvuldig gezocht naar passende waardevolle aanpassingen.
De diëtisten van Carintreggeland, Liberein, Livio, de Posten, TriviumMeulenbeltZorg en Zorggroep Sint Maarten treffen elkaar al ruim 25 jaar tijdens een intercollegiaal overleg. Ze wisselen ervaringen uit en bespreken hoe de nieuwste protocollen en onderzoeken toegepast kunnen worden. De komende maanden geven we op onze online kanalen een inkijkje in het werk van de diëtist en delen we enkele cliëntverhalen. Vandaag het verhaal van mevrouw Kienhuis:
Revalidatie mevrouw Kienhuis geslaagd mede dankzij hulp diëtist
“Voedsel smaakte me niet meer”
Mevrouw Kienhuis (85 jaar) zit er opgewekt bij. Dat was twee maanden geleden wel anders. Toen ze thuis een kop thee klaar zette, viel ze achterover en brak haar dijbeen. Haar zoon vond haar op de grond toen hij langskwam voor het dagelijkse kopje koffie. Mevrouw Kienhuis werd met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht en een dag later gelukkig meteen geopereerd. Vervolgens werd ze – om verder te herstellen – opgenomen op de revalidatieafdeling van TMZ-locatie Het Meulenbelt in Almelo. “Bij binnenkomst woog ik 38 kilo. Ik kon mijn eten niet binnen houden en mijn huid was heel kwetsbaar”, vertelt ze. Gelukkig knapte ze op, mede dankzij hulp van de diëtist.
Het doel was om te genezen van de operatiewonden en de conditie en kracht te herstellen om vervolgens weer terug te keren naar huis. Mevrouw Kienhuis: “Ik was misselijk en moest steeds overgeven. Eten smaakte mij ook niet. Uiteindelijk was het nodig dat ik via de diëtist aanvullende sondevoeding kreeg, zodat mijn wonden konden genezen en zodat ik meer kracht zou krijgen. De sondevoeding sloeg aan en heeft me gered. Het was geen pretje, maar het was nodig.” Mevrouw Kienhuis is alle betrokken zorgverleners heel dankbaar. “Alle lof, de behandeling was voortreffelijk. Ook de manier waarop er elke keer voor mijn wonden werd gezorgd. Mijn huid was zo kwetsbaar.”
Wilskracht
Haar herstel heeft mevrouw zeker niet alleen te danken aan de zorgprofessionals. Haar eigen wilskracht is duidelijk voelbaar. “Inmiddels weeg ik 46 kilo, mijn wonden zijn genezen en ik heb weer kracht. Mijn eetlust is ook weer terug. Ze noemen mij hier ‘een wonderbaarlijk mens’, maar zo zie ik het zelf niet. Ik heb gewoon mijn best gedaan. Je moet natuurlijk wel meewerken en oefeningen doen als je wilt herstellen.” Haar doelen behaalde mevrouw Kienhuis mede dankzij de adviezen en begeleiding van de diëtist. Goede voeding draagt bij aan het revalideren, want dit is tenslotte topsport.
Goed gevoed naar huis
Mevrouw Kienhuis mag inmiddels naar huis. Ze steekt haar duim op. “De zorg was top. Naast de goede zorg hadden we hier ook een hele fijne club van revalidanten. We hielpen elkaar bijvoorbeeld tijdens de lunch met kleine dingetjes. Zo hoort het ook. Dat gaf veel gezelligheid en dat ga ik wel missen. Verder is het toch oost west, thuis best. Maar het zal best wel even wennen zijn. Ik ben in elk geval blij dat ik met behulp van de fysiotherapie weer kan traplopen. De dag waarop ik naar huis mag is mijn trouwdag, we zouden dan 55 jaar getrouwd zijn. Gelukkig woont mijn zoon naast mij en komt hij samen met de rest van de familie in de avond langs voor een kopje koffie. Daar kijk ik naar uit.”