Een sterk staaltje samenwerking

Gerard Wassink (83) stapt bijna elke dag op de fiets om van Tilligte naar Denekamp te rijden. In weer en wind. Hij weet dat Agnes, al 57 jaar zijn vrouw, daar op hem wacht.

Woonzorgcentrum Gravenstate is zijn tweede huis sinds Agnes er in juli 2022 is gaan wonen. Gerard kent er inmiddels iedereen en iedereen kent hem. Hij is een bescheiden mens. “Soms ben ik bang dat de mensen denken: ‘daar is ie weer hoor!’.” Mariet Grimberg van Zorggroep Sint Maarten, die is aangeschoven, drukt die opmerking snel de kop in. “We hebben juist heel veel waardering voor je! Dat je komt, blijft doen wat je deed en deel uit blijft maken van het leven van Agnes is voor ons van groot belang. Jij kent haar immers als geen ander.”

Wandelen
Als het weer het toelaat gaat Gerard een rondje wandelen. Eerst met Agnes. Meestal gaat het richting het kapelletje op het terrein van Gravenstate. Hij weet dat hij haar daar een groot plezier mee doet. “Ik zing daar altijd: ‘Ik ben een kind van Maria’, dat vind ik zo’n mooi lied”, zegt Agnes. Elke donderdagmiddag wandelt Gerard ook met andere bewoners. “Tijdens het wandelen kom je snel in gesprek met elkaar. Dat is fijn”, zegt hij. Zodra hij weer binnen de muren van Gravenstate is, haalt hij zijn vrouw op om gezamenlijk met de wandelaars koffie te drinken. Een win-win-situatie.

Tweede thuis
Gravenstate is inmiddels zijn tweede thuis. Naast mantelzorger zet Gerard zich ook vrijwillig in als klusjesman. Laatst maakte hij bingoplankjes voor de bewoners. Mariet onderstreept dat Gerard heel toegankelijk is. Ze kan altijd op hem aan. “We hadden afgelopen najaar een boottocht over de IJssel gepland, maar helaas hadden we onvoldoende vervoer. Hoe los ik dat op, vroeg ik me af. Gelukkig kon Gerard rijden!”

Gerard doet ook zijn vrijwilligerswerk met heel veel plezier en vindt het fijn dat hij daar ook waardering voor krijgt. “Ik ben graag bezig. Door de beweging blijf ik lekker fit”’, zegt hij. Zijn vrouw Agnes vult gekscherend aan: “Ach…en je kunt ook niet elke dag geld tellen!”

Pannenkoeken
Dochters Esther en Ellen bakken elke maand rond de honderd pannenkoeken voor de bewoners van Gravenstate. “Pannenkoeken bakken deed mama vroeger ook voor ons. We maken het gezellig en zetten de piratenzender aan. Mama schilt de appels en papa eet ook mee. Er gaan meestal zes pakken meel doorheen. De geur van de pannenkoeken dringt door tot in de huiskamer, zodat iedereen ervan kan genieten. Het is inmiddels voor iedereen een waardevolle traditie geworden. En het ontzorgt de zorg.”

Deel of print