‘Wie goed doet, goed ontmoet’
-10 november 2024-
Op deze Dag van de Mantelzorg vragen we aandacht voor alle mensen die iedere dag opnieuw weer belangeloos klaar staan en zorgen voor een ander. Wij koesteren mantelzorgers en waarderen hen om wie ze zijn en wat ze voor een ander betekenen.
Zo ook de familie van An Hakkenes (97) die er samen met de wijkverpleging en de inzet van zorgtechnologie voor zorgde dat zij ondanks haar ziekte in haar appartement kon blijven wonen. “Oma heeft altijd zoveel voor ons gedaan. Ik vind het juist fijn om iets voor haar te kunnen betekenen.”
‘Wie goed doet, goed ontmoet’
Ze koesterde altijd haar zelfstandigheid, maar toen An Hakkenes (97) ziek werd, moest ze flink inleveren. Gelukkig staat de wijkverpleging én ‘team familie’ voor haar paraat.
Mevrouw Hakkenes is een geboren Groningse. Na omzwervingen via Rotterdam en Enschede verhuisde ze in 1972 naar Denekamp. Haar man zette in de jaren 50 van de vorige eeuw in Enschede een school voor speciaal onderwijs op voor doven en slechthorenden. In de jaren 60 is zij daar ook les gaan geven. Er volgden gelukkige jaren. Na het overlijden van haar man in 1985 bleef ze in Denekamp wonen. In 2019 verhuisde ze naar Ootmarsum. Daar heeft ze nooit een moment spijt van gehad. In haar ruime appartement aan de Denekamperstraat heeft ze fijne buren, een mooi uitzicht en ziet ze dagelijks veel wandelaars en fietsers voorbijkomen.
Flink ziek
Maar het tij keerde. In juni van dit jaar werd ze ziek. Dat was ze eigenlijk nooit, maar nu had ze het flink te pakken. Een longontsteking. Ze knapte wel wat op, maar werd zeker niet de oude. Zelf boodschappen doen ging niet meer. Haar fijne motoriek ging achteruit, ze had een doof gevoel in haar handen, tal van klachten kwamen om de hoek kijken. “Ik werd niet meer de oude. En eerlijk gezegd was ik de moed om door te leven ook verloren. Het leven mag een keer stoppen en ik was daar wel aan toe”, zegt ze. Ze wilde eigenlijk haar familie niet belasten met de zorg voor haar. “Maar daar waren wij het niet mee eens”, zegt kleindochter Fleur. “Oma heeft altijd zoveel voor ons gedaan. Ik vind het juist fijn om iets voor haar te kunnen betekenen.” Dat onderschrijft Hanni, de dochter van mevrouw Hakkenes. “Het is in het leven: ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Je hebt ons ook altijd geholpen. Nu zijn wij er voor jou.”
Planbord
Kleindochter Fleur, hoogzwanger van haar eerste kind, bombardeerde zichzelf tot ‘hoofd digitale communicatie’. In de keuken hangt een wit planbord met allerlei dag- en weektaken. Plús de namen
van degenen die daarbij helpen. Het wemelt van de namen. Bram, Stef, Fleur, Hanni, Niels, Moniek en Sylvia. Allemaal nemen ze een taak op zich. “De kinderen van mijn broer doen ook mee aan het schema”, zegt Hanni. “En buurvrouw Christa is voor oma en ons onmisbaar, zij maakt onder andere iedere ochtend het ontbijt klaar voor oma.” Het planbord geeft een gevoel van autonomie en rust.
“Oma weet nu precies wie er langskomt en welke zaken er geregeld worden.”
Inzet van technologie
De wijkverpleging is blij verrast door al die helpende handen. “Dankzij dit netwerk kan mevrouw Hakkenes in haar appartement blijven wonen. De duidelijke structuur is echt een houvast voor haar”, zegt wijkverpleegkundige Anita Peters. “We hebben met de familie ook gesproken over de inzet van technologie. Mevrouw Hakkenes heeft nu zorgalarmering, een zogenoemde BBrain Radio om luisterboeken af te spelen, een tijdklok voor de verlichting en een telefoon met ingestelde nummers.
Taak van Bram
Mevrouw Hakkenes was een tijdlang haar dag- en nachtritme kwijt. De familie ontdekte dat ze in het donker in haar stoel in slaap gevallen was. Kleinzoon Bram bracht op alle sfeerverlichting een tijdschakeling aan. Die bedient hij via een app op z’n telefoon.