Een leven lang in het verzorgingshuis
In de maand maart wordt traditiegetrouw de Ontdek de Zorg week gehouden. Belangstellenden kunnen dan met eigen ogen zien hoeveel gedreven mensen er in de zorg werken. Eén van hen is Marie Bekhuis (83), kind aan huis bij Gerardus Majella in Denekamp. Ze werkte er als zorgmedewerker en later als vrijwilliger. Sinds kort is ze bewoner.
‘In september 2020 ben ik in Gerardus Majella komen wonen. Het is een grote stap om naar een woonzorgcentrum te gaan, maar voor mij was het helemaal niet vreemd. Ik heb járenlang in het Denekampse verzorginsghuis in de keuken gewerkt en toen ik op m’n 60e met pensioen ging, werd ik er vrijwilliger. De laatste tijd zei iedereen: ‘Marie….kom bij ons wonen! En toen dacht ik: waarom ook niet? Ik ben hier toch altijd en ik ken iedereen al!
Vroeger woonde ik aan de Wilhelminastraat, pal naast het zusterhuis, het oude Gerardus Majella. Ik verzorgde thuis mijn beide ouders. Moeder overleed eerst, toen mijn vader. Ik was 29 en stond alleen. Een poosje daarna kwam één van de zusters met me praten. ‘Je kunt wel bij ons in de keuken werken’, zei ze. Eerst deed ik alleen de afwas, maar de zusters hebben me geleerd om te koken. Dat kon ik al wel, maar nu moest ik voor 100 bewoners koken. Dat is wel wat anders. Het eten was destijds niet zo uitgebreid als nu hoor! Ik bakte graag pannenkoeken met spek. We hadden een hele grote pan, waar er zes tegelijk in konden. Maar meestal maakten we gewoon aardappels, groenten en vlees in grote pannen. Ik moest de aardappels schillen en napitten en ook de kroppen andijvie en sla wassen. Dat was een heel karwei. Ik heb het 30 jaar volgehouden. Toen was ik 60 en kon je destijds stoppen.
Oud Gerardus Majella stopte en er kwam nieuwbouw. Daar ben ik vrijwilliger in het restaurant geworden. Ik luisterde naar de verhalen van bewoners en deed spelletjes met hen. Ook vertelden we elkaar mooie verhalen. Er werd veel gelachen. Toen ik hier naartoe verhuisde zei iedereen: ‘Wat leuk dat je bij ons komt wonen, Marie! Ik heb een mooie kamer en voel me hier thuis. Ik zie dagelijks hoe hard de mensen in de zorg werken. Als ik ’s morgens om 8 uur opsta, hebben zij al drie mensen gedoucht. Hoe weinig tijd ze ook hebben, er is toch altijd even aandacht. Na het eten breng ik zelf de afwas naar de keuken terug. Dat zit erin. Ik wil graag meehelpen. Werken in de zorg is zo mooi!’