‘Turkse gemeenschap brengt moeder regelmatig traditionele gerechten’

–10 november 2023–

Elke dag rijdt Nuriye Özen (55) van Almelo naar woonzorgcentrum Gudula in Lochem om haar 83-jarige schoonmoeder Sare te bezoeken. Als het even kan haakt haar man Halil aan. “Bijzonder? Nee hoor. In onze Turkse cultuur is dat heel normaal.”

Nuriye neemt altijd iets lekkers voor haar schoonmoeder mee. ‘Het liefst traditionele gerechten, zoals gevulde druivenbladeren. Daar is ze dol op. Ik moest het recept wel eerst leren via een YouTube filmpje, maar dat doe ik graag voor haar. Mijn schoonmoeder hield zelf altijd heel erg van koken en maakte tafels vol met heerlijke gerechten. Iedereen kon aanschuiven. Nu ze lijdt aan dementie kan ze dat niet meer en koken wij voor haar. De Turkse gemeenschap in Lochem brengt haar ook regelmatig traditionele gerechten, al kan moeder een prakje aardappelen, groente en vlees zeker ook waarderen.”

Iedereen zwaaide

Mevrouw Özen kwam in 1967 naar Lochem. Haar man was lasser en werkte al sinds 1963 in Nederland. Toen er vier jaar later een gasleiding moest worden aangelegd van Lochem naar Ommen, kwam mevrouw Özen haar man achterna en volgde een gezinshereniging. Eenmaal in Lochem werd ze al snel een prominent en geliefd persoon binnen de gemeenschap, vertelt haar schoondochter. “Ze was hier destijds de eerste Turkse vrouw die met een hoofddoek om op de fiets stapte. Dat trok de aandacht. Ze is altijd een echte aanpakker geweest. Ze werkte in de kippenslachterij en later in hotel Hof van Gelre. Als ze naar haar werk ging zwaaide iedereen naar haar.

Met liefde in huis

Toen haar man overleed en mevrouw Özen bij het ouder worden meer zorg nodig had, namen Halil en Nuriye haar in huis. “Dat deden we met liefde. Binnen de Turkse cultuur is dat ook gebruikelijk. En bovendien heb ik een zorgachtergrond. Ik heb 34 jaar in de wijkverzorging gewerkt.” Maar mevrouw Özen kreeg een hersenbloeding en haar gezondheid ging steeds verder achteruit. Ook al was de stap heel moeilijk, haar zoon en schoondochter besloten haar te laten verhuizen
naar Gudula, terug naar haar vertrouwde omgeving.

Grote stap

Zes jaar woont ze nu weer in Lochem. “De stap om naar een verzorgingstehuis te gaan is binnen de Turkse gemeenschap heel groot”, zegt haar schoondochter. “Maar het is een goede keuze geweest. Het personeel doet de zorg en wij ondersteunen waar we dat kunnen. Als het kan helpen we met wassen, verschonen en in bed stoppen. Verder doen we vooral leuke dingen met haar. We wandelen veel langs plekjes in Lochem die ze herkent; de Turkse moskee bijvoorbeeld. De balans is nu veel beter dan toen ze bij ons in huis woonde.”

‘Veel waardering voor Gudula’

Halil en Nuriye hebben er veel waardering voor dat Gudula er alles aan heeft gedaan om hun (schoon)moeder zich thuis te laten voelen. Aansluiting vinden bij de andere bewoners is namelijk moeilijk voor haar. Veel bewoners houden van oud-Hollandse spelen en liedjes zingen van vroeger. Die herkent zij niet. Gudula heeft er daarom voor gezorgd dat er een Turkse zender op haar televisie zit. “Als we met moeder een wandeling maken door Lochem, herkent ze nog altijd hotel Hof van Gelre, waar ze vroeger jarenlang heeft gewerkt. En we stappen samen vaak op de belevingsfiets. Dan fietsen we soms door Lochem en soms door Turkije.”