“Zolang ik zelf geen hulp nodig heb, help ik anderen”

–8 april 2022–
Henk Terink (88) besloot in het voorjaar van 2018, vier jaar na de dood van zijn vrouw, dat het tijd werd om te verhuizen naar een aanleunwoning bij woonzorgcentrum de Polbeek in Zutphen. Niet omdat hij hulp nodig had, maar om alvast op de toekomst voorbereid te zijn. Als fitte 80-plusser is hij van veel betekenis, onder meer voor zijn buren aan de overkant. “Als ze mijn hulp nodig hebben, zorg ik voor hen.”

“Wil jij me helpen?”

Soms krijgt Henk zomaar een briefje onder de deur. “Hallo Henk, hoe gaat het? Mijn radio werkt niet meer. Wil je mij helpen?” En dan zoekt hij meteen het
nummer van Ziggo op voor deze mevrouw. Een bedankje hoeft hij niet. Henk vindt het de normaalste zaak van de wereld dat je een ander helpt. Toen hij laatst vanuit zijn eigen woonkamer zag dat overbuurvrouw Ko niet in haar stoel zat, ging hij op meteen onderzoek uit. Ze was gevallen en lag op de grond. “Ik heb haar onder de armen gepakt en weer in haar een stoel gezet. Ik ben blij dat ik dit kon doen voor Ko. Als ik haar niet een beetje in de gaten had gehouden, had ze er waarschijnlijk veel langer gelegen. Buurvrouw Ko woont alleen en kan zelf geen boodschappen doen. Daar houd ik rekening mee als ik zelf boodschappen doe. Als de aardbeien in de aanbieding zijn, neem ik gewoon twee bakjes mee. Ook een voor Ko. En als ik thuis voor mijzelf een avocado schil, breng ik haar er ook eentje. Het zijn de kleine dingen die het doen.”

“De periode in Zweden heeft een grote indruk op me gemaakt”

Hoe het komt dat hij zo’n behulpzame man is? Daar heeft meneer Terink wel een antwoord op. ‘Ik was 7 jaar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Mijn moeder heeft 20 kinderen gekregen. Het betekende dat het bij ons thuis was: ‘ieder voor zich en God voor ons allen.’ We moesten altijd aanpakken. Ik heb als kind nooit bij mijn eigen moeder op schoot gezeten. Daar was in ons gezin helemaal geen tijd voor. Na de oorlog werden kinderen tussen de vijf en twaalf jaar opgevangen in andere landen, om bij te komen van de oorlogsjaren. Ik mocht naar Zweden en kwam terecht in een warm gezin. Mijn pleegmoeder was een echte moeder. Ik mocht bij haar op schoot en kreeg een arm om me heen. ‘Kom Hendrik’, zei ze dan, om me aan te moedigen. Dat miste ik thuis. De periode in Zweden heeft daarom grote indruk op me gemaakt. Ik ben een keer of vier, vijf terug geweest. En ik heb dáár vooral geleerd om behulpzaam te zijn richting anderen. Als het nodig is, dan help ik anderen graag. Net zoals mijn familie in Zweden dat destijds deed.”

Meer weten over wonen bij Zorggroep Sint Maarten?
Zorggroep Sint Maarten vindt dat ieder mens waardevol is en recht heeft op zorg, liefde en aandacht. We richten ons voorbij de zorg op een betekenisvol leven, waarbij we uitgaan van wat mensen nog wel kunnen. Elke dag opnieuw gaan we uit van de kracht van mensen, hun mogelijkheden en hun talent. En van de kracht van delen. Deel je leven vormt daarbij het uitgangspunt: we kiezen er bewust voor ons leven te delen met anderen omdat we beseffen en ervaren hoe waardevol dat is. Een gedeeld leven is een gelukkiger leven. Lees meer over de diverse woonmogelijkheden bij Zorggroep Sint Maarten